قرآن و نقش رهبران دینی در برقراری دوستی

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ششمین همایش بین‌المللی صلح و حل منازعه در روزهای ۵، ۶ و ۷ خرداد ۱۴۰۴ در دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران برگزار شد و دکتر محمدتقی اسلامی؛ عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در این همایش به ایراد سخنرانی پرداخت.
این همایش متشکل از ۲۴ نشست تخصصی بود و دکتر اسلامی در نشست تخصصی «بنیان‌های دینی و اخلاقی صلح و حل منازعه» سخنرانی خود را تحت عنوان «قرآن و نقش رهبران دینی در برقراری دوستی بمثابه مبنای ارزش‌گرایی اخلاقی» ایراد نمود.
دکتر محمدتقی اسلامی در این سخنرانی تصریح کرد: سیمایی که قرآن از اخلاق بشردوستانه و آشتی‌جویانۀ پیامبران به‌عنوان رهبران دینی ترسیم می‌کند، بسیار ممتاز و منحصربه‌فرد است و از این لحاظ با سیمایی که در برخی متون مقدس مانند عهد عتیق ترسیم شده، قابل رقابت است.
وی در پایان سخنرانی خود سه نکته اساسی نتیجه‌گیری کرد که عبارتند از:
بدون ایجاد زمینه‌های دوستی و زدودن زمینه‌های دشمنی، مأموریت رهبران دینی به انجام نمی‌رسد؛ بنابراین در شرایطی که جهان از دشمنی‌های بشری در رنج است، برای رهبران دینی به‌هیچ‌وجه نباید مهم باشد که افراد انسانی از چه دین و آیینی پیروی می‌کنند؛ بلکه اولویت اوّلی و اساسی، زدودن بستر‌های دشمنی و ایجاد زمینه‌های دوستی بشری است؛
ادیان باید به تربیت اخلاقی رهبرانی همت بگمارند که خیرخواهی باطنی و حقیقی را، نه فقط به مقتضای رعایت اصول و مقررات بیرونی اخلاقی، بلکه بسان ارزشی درونی و نهادینه‌شده در خود ایجاد و تقویت کنند. فقط چنان رهبرانی می‌توانند مأموریت واقعی الهی را به انجام برسانند؛
رهبران دینی در راه صلح و دوستی جهانی نباید از هیچ اقدام و کوششی فروگذار کنند و در این راه نباید به‌هیچ‌وجه خسته و دلسرد شوند. باید به این وعده قرآنی توجه اکید داشته باشند که: سرانجام زمین را بندگان شایسته و صلح‌دوست خداوند به ارث خواهند برد.
در این نشست سه سخنرانی دیگر نیز به ترتیب ذیل ارائه شد:
دکتر یحیی صباغچی، استادیار مرکز معارف اسلامی و علوم انسانی دانشگاه صنعتی شریف تحت عنوان «ملاک‌های اختتام جنگ در اندیشه اسلامی: تحلیلی بر مبنای آیات قرآن».
دکتر عباس آخوندی، عضو هیئت علمی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران تحت عنوان «صلح و سلفی‌گری مدرن شیعی».
دکتر اصغر قائدان، دانشیار تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه تهران تحت عنوان «تقدم صلح بر جنگ با تأکید بر صلح‌نامه‌های عصر فتوح اسلامی».