به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی شریف لکزایی، دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در گفت‌وگو با ایکنا، درباره ضرورت حفظ وحدت و انسجام ملی پس از جنگ دوازده‌روزه، گفت: در دوره جنگ دوازده‌روزه شاهد شکل‌گیری وحدت و انسجام ملی بودیم که بی‌نظیر بود.
حالا سؤال این است که چه اقداماتی باید انجام شود تا این وحدت حفظ شود. به نظر من، هر کسی که در این جامعه حضور دارد، وظیفه‌ای دارد. مثلاً رسانه ملی ما وظیفه‌اش این است که با ارائه برنامه‌های گفت‌وگومحور با افرادی از سلایق و دیدگاه‌های متفاوت، بتواند این وحدت و انسجام ملی را بازتاب بدهد.
وی افزود: این مسئله خیلی مهم است که رسانه‌های ما، به‌ویژه صداوسیما و همچنین رسانه‌های صوتی، تصویری و مکتوب، در عرصه‌های مختلف، فضایی را شکل بدهند که بازگوکننده و تبلور این وحدت و نشان‌دهنده انسجام ملی و همبستگی اجتماعی باشد.
مردم باید احساس کنند انسجام و همبستگی یک‌طرفه نیست
لکزایی ادامه داد: نکته دوم اینکه برخی مشکلات که در جامعه وجود دارد، ممکن است در این فضا مقداری تحت‌الشعاع قرار بگیرد؛ یعنی مباحث مختلف، اعتراضات، نگاه‌های گوناگونی که بعضاً وجود داشته، به نظر من خوب است که در این ایام پاسخ درخوری از سوی مجموعه‌های رسمی دریافت کنند.
مردم باید احساس کنند که این انسجام و همبستگی یک‌طرفه نیست، بلکه متقابل است. بنابراین، هر چقدر تلاش شود که به مشکلات مردم رسیدگی شود و آن‌ها حل شوند، این خود می‌تواند کمک کند که این انسجام ملی و همبستگی اجتماعی تداوم یابد.
وی با تأکید بر اهمیت صداقت در تعامل حاکمیت با مردم، تصریح کرد: نکته دیگری که به ذهنم می‌رسد و می‌تواند به این بحث کمک کند، این است که آنچه در جامعه ما اتفاق می‌افتد، شرایط خاصی دارد.
بنابراین، بازگویی این شرایط تا جایی که امکان دارد، با مردم ضروری است. اینجا می‌خواهم بحث صداقت را مطرح کنم.
هر چقدر مسئله صداقت بیشتر مدنظر باشد و از ارائه گزارش‌های درست و صحیح در فضای عمومی استفاده شود، به نظر من می‌تواند به تقویت رابطه ملت و دولت و تداوم این وضعیت کمک کند.
دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ادامه داد: ممکن است مباحث دیگری هم وجود داشته باشد اما آنچه که می‌تواند این فضا را نمایندگی کند، کنشگری‌هایی است که در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی یا فرهنگی وجود دارد و این کنشگری‌ها باید به سمت حفاظت و حراست از انسجام ملی و همبستگی اجتماعی حرکت کنند.
نقش عزاداری‌های حسینی در تقویت گفتمان وحدت ملی
وی در پاسخ به پرسشی درباره نقش عزاداری‌های حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در تقویت گفتمان وحدت ملی و روحیه حماسی مردم، بیان کرد: به‌طور قطع این عزاداری‌ها خیلی می‌تواند کمک کند، چون به هر حال ما ادعای‌مان این است که انقلاب اسلامی در فضایی اتفاق افتاد و رخ داد که عموم جامعه ما متأثر از قیام حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بودند.
بنابراین، آنچه که در عزاداری‌ها، سخنرانی‌ها، منابع و جلسات عزاداری اتفاق می‌افتد، باید بتواند چنین وضعیتی را که ایجاد شده، حفظ کند، حراست کند و تداوم ببخشد.
وی تأکید کرد: این جلسات می‌توانند به تقویت انسجام ملی و همبستگی اجتماعی ما کمک کنند. بنابراین، پرهیز از مباحث تفرقه‌انگیز، اختلاف‌آمیز و اختلاف‌برانگیز، خیلی می‌تواند مؤثر باشد. به‌نوعی، امسال این‌گونه جلسات و برنامه‌های عزاداری یک حضور و رنگ و بوی دیگری دارد و طبیعتاً کسانی که ممکن است در گذشته کمتر حضور پیدا می‌کردند یا گلایه‌هایی داشتند، امروز با انگیزه بیشتری حاضر می‌شوند.
لکزایی اظهار کرد: حرکت خوبی که برخی از مداحان امسال به آن توجه کرده‌اند، پرداختن به موضوع ایران و وطن در نوحه‌هاست. این مسئله نشان‌دهنده فهم شرایط جامعه و بازتاب آن چیزی است که در جامعه می‌گذرد. استفاده از این فضا برای تعمیق و تقویت همبستگی اجتماعی و انسجام ملی به نظر من بسیار مؤثر است.
وی افزود: وقتی سلایق مختلف امکان حضور در این برنامه‌ها را داشته باشند، این خود به تقویت حس همبستگی اجتماعی و انسجام ملی کمک می‌کند. این جلسات این ظرفیت را دارند که فضایی فراهم شود که هم وحدت را تقویت کند و هم روح حماسی که از واقعه عاشورا به جامعه منتقل می‌شود، تزریق شود و جامعه بتواند از آن بهره ببرد و در مسیر انسجام ملی گام بردارد.
امکان تبدیل شرایط امروز به محور وحدت ملی با محوریت عاشورا
وی در ادامه در پاسخ به پرسشی درباره امکان تبدیل شرایط امروز به محور وحدت ملی با محوریت عاشورا، گفت: به نظر من، این فضا می‌تواند به‌عنوان محور وحدت ملی و انسجام مورد توجه قرار گیرد.
افراد مختلف با سلایق و تفاوت‌های گوناگون در سطح جامعه، هر کدام عشق و علاقه خاصی به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دارند. حتی کسی که مسلمان هم نباشد اما روحیه ظلم‌ستیزی داشته باشد، می‌تواند زیر چتر مجلس عزاداری امام حسین(ع) قرار گیرد.
لکزایی گفت: فضا باید به گونه‌ای باشد که همه بتوانند زیر این پرچم جمع شوند و در این فضا حضور یابند و خواست واقعی خود را که حراست و حفاظت از این آب‌وخاک است، بازتاب دهند. به نظر من تأکید بر نقاط اشتراک‌مان که امروز در قالب حفاظت از ایران و وطن متبلور شده، می‌تواند یک محور جدی برای گردهم آمدن دیدگاه‌ها و افکار گوناگون باشد و فارغ از همه تفاوت‌ها، آن‌ها را کنار هم قرار دهد.
