به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در این نشست حجتالاسلام والمسلمین علی عباسی رئیس جامعهالمصطفیالعالمیه، حجتالاسلام نجف لکزایی رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، دکتر حمید مکارم نماینده وزارت امور خارجه در قم، رؤسای برخی پژوهشکدهها و اعضای هیئت علمی حضور داشتند.
در ابتدای این مراسم، حجتالاسلام عراقی رئیس اداره بینالملل پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، گزارشی از مهمترین فعالیتها و اقدامات بینالمللی پژوهشگاه در یکسال گذشته ارائه کرد و به ظرفیتها و دستاوردهای این مجموعه در عرصه تعاملات علمی فرامرزی پرداخت.
در ادامه، حجتالاسلام والمسلمین علی عباسی با تبریک هفته پژوهش، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، دانشگاه باقرالعلوم(ع) و جامعهالمصطفیالعالمیه را از الگوهای موفق وحدت حوزه و دانشگاه و فعالیتهای مؤثر بینالمللی در مراکز حوزوی برشمرد. وی با اشاره به فرارسیدن هزار و پانصدمین سال تولد پیامبر اکرم(ص)، به نقد و بررسی پژوهشهای مستشرقان درباره شخصیت پیامبر اعظم(ص) پرداخت و تأکید کرد: بخش قابل توجهی از این آثار، برخاسته از ناآگاهی، ضعف شناخت و گاه رویکردهای غرضورزانه است که امروز نیز از طریق رسانههای نوظهور بازتولید میشود.
رئیس جامعهالمصطفیالعالمیه این مناسبت را فرصتی ارزشمند برای معرفی چهره حقیقی پیامبر اسلام(ص) و تبیین صحیح پیام و آموزههای ایشان دانست و افزود: جهانبینی توحیدی، اخلاق، معنویت و عدالت از مؤلفههای محوری اسلام است، اما ضعف در زبان و پیامرسانی بینالمللی، مانع انتقال مؤثر این مفاهیم به افکار عمومی جهان شده است.
وی با اشاره به ظرفیتهای زبانی جامعهالمصطفیالعالمیه گفت: ترجمه آثار به بیش از ۴۰ زبان در این مجموعه انجام میشود و این توانمندی میتواند بهعنوان پشتوانهای جدی برای سایر مراکز علمی و پژوهشی کشور در عرصه بینالملل مورد استفاده قرار گیرد.
در بخش پایانی این نشست، دکتر حمید مکارم نماینده وزارت امور خارجه در قم، با اشاره به نامگذاری یک سال به نام پیامبر اعظم(ص) در سازمان همکاری اسلامی، خاطرنشان کرد: این موضوع از قم آغاز شد و به تصویب کشورهای اسلامی رسید، اما متأسفانه در داخل کشور، بهویژه در قم، آنگونه که شایسته بود مورد توجه قرار نگرفت.
وی با تأکید بر لزوم برنامهریزی هدفمند در مناسبتهای دینی و بینالمللی، تصریح کرد: در حوزه پژوهشهای بینالمللی، تقویت نگاه فقهپژوهانه یک ضرورت جدی است؛ چراکه سیاست خارجی کشور کمتر بر مبانی پژوهشهای فقهی استوار بوده و در این زمینه خلأهای قابل توجهی وجود دارد.