به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی به نقل از  اداره بین الملل مرکز همکاری های علمی و بین الملل علی اکبر ذاکری در ابتدای این جلسه گفت: امام سجاد(ع) سفرهای متعددی به شام و مصر داشتند. اولین سفرشان  در دوران اسارت بود. سفری نیز برای ضرب سکه در زمان عبدالملک مروان داشتند.

در نقلی در یک مورد عبدالملک مروان، آن حضرت را به اجبار بردند. سفری هم برای نجات ابوهاشم داشتند. اما مهمترین سفر آن حضرت در دوران اسارت بود. کار آن حضرت، در این سفر روشنگری و معرفی اهل بیت و بیان موقعیت امام حسین و خاندان آن حضرت بود.

اهمیت سفر در این بود که تا آن زمان هیچ یک از معصومان امام حسن(ع) امام حسین(ع) و امیرالمومنین(ع) وارد شهر دمشق نشده بودند. با مردم سخن نگفته بودند و برای اولین بار امام سجاد (ع) در دربار یزید، یعنی در مهم ترین مرکز در آن زمان و در میان جمعیت کثیری از شخصیت ها و برجستگان خطبه ای ایراد کردند.

ایشان در پاسخ به خطیبی که  به امام حسین(ع) و خاندان آن حضرت توهین کرده بود، به معرفی خود امام حسین (ع) رسول خدا(ص)  و امیرالمومنین(ع) پرداخت و حسب و نسب خودشان را بیان کردند.

 اینکه در واقع شش ویژگی دارند و خداوند تبارک و تعالی هفت فضیلت به آن  ها داده است و به معرفی هر یک از اینها به اجمال پرداختند و مشخصا مشخصات رسول گرامی اسلام و ویژگی های آن حضرت  را بیان داشتند و سپس امیر المومنین علی(ع)  را به آن جامعه معرفی کند

آن ها نباید خوشحال می شدند که به استقبال کسی آمده اند که اسیر است. آنها نباید با او مبارزه  می کردند، نباید او را  می کشتند. او شخصیتی برجسته از خاندان رسول  گرامی اسلام،  امام حسین (ع) و سبط پیامبر اکرم  و جز شخصیت های برجسته جهان اسلام بوده و آن مرد شامی هم بیان کردند آیه قربا آیه مودت و آیه تطهیر که به هر حال در باره این شخصیت نازل شده که وی اظهار توبه و انابه کرد و این حضور باعث تغییر و دگرگونی در وضعیت شام شد.