کتاب فقه قرائت ( فقه ادا و فقه موسیقی ادا ) از یک مقدمه و چهار بخش علمی تشکیل شده است. در مقدمه کتاب پس از بیان اینکه نزول قرآن کریم، ملفوظ و صوتی بوده است و اهمیت‌دادن پیامبر صلی الله علیه و اله و صحابه به قرائت قرآن، قرائت را به میراث بزرگ اسلام تبدیل کرد، به این مطلب که در‌باره فقه قرائت آثاری مستقل تدوین نشده و فقیهان به برخی احکام مربوط به قرائت در دیگر مباحث فقهی متعرض شده‌اند، اشاره شده و سپس مباحث کتاب در چهار بخش ( کلیات، فقه ادا، اقسام قرائت تجویدی و فقه موسیقی ادا ) تدوین یافته است.
فقه قرائت (فقه ادا و فقه موسيقى ادا)
نویسنده: محمدصادق یوسفی مقدم
تهیه: پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن
نوبت چاپ: اول، 1396
صفحات: 508
قطع: رقعی، شومیز
قیمت: 320000 ریال
کد: 410
کتاب فقه قرائت ( فقه ادا و فقه موسیقی ادا ) از یک مقدمه و چهار بخش علمی تشکیل شده است. در مقدمه کتاب پس از بیان اینکه نزول قرآن کریم، ملفوظ و صوتی بوده است و اهمیت‌دادن پیامبر صلی الله علیه و اله و صحابه به قرائت قرآن، قرائت را به میراث بزرگ اسلام تبدیل کرد، به این مطلب که در‌باره فقه قرائت آثاری مستقل تدوین نشده و فقیهان به برخی احکام مربوط به قرائت در دیگر مباحث فقهی متعرض شده‌اند، اشاره شده و سپس مباحث کتاب در چهار بخش ( کلیات، فقه ادا، اقسام قرائت تجویدی و فقه موسیقی ادا ) تدوین یافته است.
در بخش اول با بیان مفهوم‌شناسی فقه قرائت در لغت و اصطلاح، به بیان قلمرو فقه قرائت پرداخته‌ایم که شامل چهار حوزه ( فقه ادا، فقه موسیقی ادا، فقه آداب و شرایط قرائت و فقه اختلاف قرائات ) می‌شود و در پایان با بیان ضرورت شناخت گونه‌های قرائت گفته‌ایم که در این کتاب تنها به حوزه اول و دوم فقه قرائت پرداخته شده است. مطالب بخش دوم در قالب پنج فصل ( قواعد و احکام زبان عرب، لزوم پرهیز از لحن در قرائت، حکم شرعی احکام تجوید در قرائت و مفهوم و حکم وقف و ابتدا ) بررسی شده است. در بخش سوم قرائت تجویدی به چهار قسم ( تحقیق، ترتیل، تدویر و حدر ) تقسیم و با بیان علت تقسیم قرائات به چهار قسم یاد شده، هر یک از آن قرائات در فصلی مستقل بررسی شده است ،. نیز به جهت تناسب قرائت هذرمه با قرائت حدر،قرائت هذرمه ذیل قرائت حدذ از نظر موضوع و حکم تبیین شده است.
بخش چهارم به فقه موسیقی ادا پرداخته و سه فصل به آن اختصاص یافته است: یکی فصل موسیقی قرآن که در دو نوشتار مفهوم‌شناسی و اعجاز موسیقی قرآن بررسی شده است و با توجه به اینکه عالمان قرائت و نیز فقیهان برخی قرائات را مجاز و برخی را غیرمجاز دانسته‌اند، یک فصل به قرائت‌های روا اختصاص یافته و در چهار نوشتار قرائت تحسینی ( نیکوکردن صدا )، قرائت ترجیعی، قرائت تحزینی و قرائت گروهی بررسی شده است و قرائت گروهی نیز در دو موضوع قرائت همخوانی و قرائت اداره ( حلقات قرائت قرآن )، از نظر حکم و موضوع تبیین شده است و فصل دیگر به قرائت‌های ناروا اختصاص یافته و در سه نوشتار قرائت غنایی، ترقیص و ترعید در قرائت بررسی شده است.
منبع:پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
تاریخ خبر: 1396/7/22 شنبهتعداد بازدید کل: 2676 تعداد بازدید امروز: 1